“Kalpsiz”

Bir insanın kalbi olmadan yaşaması mümkün mü?
Seninle tanışınca öğrendim: mümkünmüş.
Çünkü sen, gülümseyerek incitebilen,
Sessizce yok sayabilen,
Ve en çok da, hiçbir şey olmamış gibi gidebilen biriydin.

Sana göre ben fazla duygusaldım,
Fazla bekleyen, fazla düşünen, fazla seven.
Ama sen...
Sen hiçbir fazlalığın yükünü taşımadın.
Ne bir özür, ne bir açıklama.
Sadece suskunluk.
Sadece yokluk.

Kalpsiz olmak belki bir savunma,
Belki bir seçim.
Ama unutma,
Kalpsiz olanlar, bir gün kendi sessizliklerinde boğulur.
Çünkü en çok kendi içlerinde yankılanır,
Söylemedikleri her kelime.