 Düş Mezarı
Biz bir zamanlar inanırdık.
Göğe bakınca yıldızları değil,
Umutlarımızı görürdük orada.
Her biri bir dilekti,
Her biri bir yoldu önümüzde.
Ürkek adımlarımız vardı.
Korkardık evet,
Ama yürürdük yine de.
Çünkü düşlerimiz vardı.
Ayakta tutardı bizi.
Rüyalardan köprüler yapar,
Hayallerimize uzanırdı ellerimiz.
Sonra...
Birer birer silindi o yollar.
Umutlar yarım kaldı.
Yüzler döndü.
Sesler sustu.
Ve en çok kendimizi unuttuk biz.
İçimizde derin çukurlar kazıldı.
Her birine bir düş düştü,
Her birine bir hayal kırıklığı.
Üstünü sessizlikle örttük.
Ve sustuk…
Sanki hiçbir şey olmamış gibi.
Ama kimseler bilmez…
İnsanın en derin acısı
Yaşayamamış olmak değil…
Yaşayacağına inanıp
Kendi elleriyle
Gömmesidir hayatı.
Bir düş mezarına.
________________ Başkalarını çözmeye çalıştıkça, kendimi
düğümlemişim haberim yok. |