Darmadumanım bugünlerde...
Adını koyamadığım bir kırgınlık var yüreğimde.
Herkese ve herseye kırgınım...
Kimseyi İstemiyorum yanımda, kimseye tahammül edemiyorum!
Samimiyetsiz insanlara kapımı kapatıyorum !
Sahte dostlukları barındırmak istemiyorum artık hayatımda!
Birer birer siliyorum insanları...
Ne de çok gereksiz insanlar varmış cevremde!
Yalnızlığa doğru adim atıyorum.
Doğru mu yapıyorum, bilmiyorum.
Tek bildiğim şey Yoruldum!
İnsanlardan yoruldum!
Tutunacak bir dal aramak yerine, köklü bir ağaç olmam gerekir belkide...
Ara ara dallarım rüzgardan savrulsa bile, sımsıkı durmasını öğreneceğim...
Güçleneceğim...
yapraklarım rüzgarda savrulsun...
bu kadar acıya dayanabilirim elbette!
Ben dimdik ayakta duracağım, düşsemde kalkacağım !
Pes etmeyeceğim !
Mavi gökyüzüme elbette kavuşacağım !
Umudumu kaybetmeyeceğim !