 Gelmeyeceğini Bile Bile
Gelmeyeceğini Bile Bile..
Gönülden gönüle uzanan yolda
Hep, birlikte olalım istedim seninle.
Hep yan yana… göz göze… diz dize olalım…
Kalbimde yanan ateş,
İkimize de yeter sandım…
Sen, hep bir akşam hüznü gibi gecemde...
Ben, hep şafaklar getirdim ikimize de…
Sensizlik,
Zamanla senin kurduğun bir tuzak gibi,
Günden güne tüketiyor benliğimi…
Seni sevmenin,
ne olursa olsun bedeli,
Çekmeye çoktan razıydı gönül,
ebedî hasretini…
Yazılışından farklıydı,
Okunuşu da…
Yaşaması da,
Sende olan beni…
Şimdi,
Sonsuz bozkırlarda,
Her bir türküde,
Her telinde sazın,
Her sözünde Ozan’ın…
Sen varsın, Sevdiğim.
Sensizliğin,
Uçsuz ve bucaksız
bir köşesindeyim.
Bin hasret tohumu ektim yüreğime.
Yağmayacak yağmurları bekliyorum,
Doğmayacak güneşleri kalbime…
Seni bekliyorum, Sevgilim.
Gelmeyeceğini bile bile…
Seni bekliyorum.
Mesafe...
________________ Başkalarını çözmeye çalıştıkça, kendimi
düğümlemişim haberim yok. |