Bugün duyu organlarım karıştı birbirine.
Kör bir gürültü duydum, sağır bir sessizlik gördüm.
Kırgınlığı tattım. Acıyı hissettim.
Dokundum kendi yüreğime baktım geçti sandıklarım geçmemiş.
Geçmiş, içim içimden geçmiş sadece.

Topladım hepsini yanıma. "Siz de benim yanımda olmazsanız bana iç sesimden hariç ne kalır?"
dedim.

O vakit iç sesimden yanıt geldi:
"Beni dinlesen ne için ne dışın yalnız kalırdı.
Beni ne kadar sustursan ya da suçlasan da ön yargı yapmakla, evhamlı olmakla.
Gözünü açtığından beri seninleyim. Çocukluğunun sesi bile kısılmadı hem. "

Sonra sarıldım kendime.
Özlemişim seni dedim.
Tatminkar ve huzurlu bir sessizliğin tadını çıkardım.