Bir insanın ailesinde başlar hayata kırgınlığı. Ailesinden sevgi görmediğinden sevgi arar; baska bir insanda, ona dair tüm duygularda. Ailesinden öğrenir insan birine güvensizliği. Sırtına binen acının hep orada kalacağını. Kalbinde hiç kötülük olmadığından belki de. Kalbi çabuk kırılır, herkesi kendi gibi sanar. Kaç yaşında olursa olsun çocuk ruhlu olur. Bir çocuğun acısı ailesinde başlar ve bitmez.Çünkü insan ailesinin sevgisi kadar değerlidir. Ve herkes, sevildiği kadar hayatı güzelleştirir...
