Çiçekler çok güzel açınca, ''yerini sevdi'' deriz ya hani, insan için de aynısı geçerli. İnsanın da çiçek gibi, açtığı yer var, soluduğu yer var. Ve insan da çiçek gibi güzelleşince, ışıklanınca, neşelenince yerini sevmiş oluyor. Yerini seven insan da çiçek gibi açıyor... Ve ben şairin de dediği gibi çiçeklerin samimiyetine inanıyorum. İster tenekeye ekin, isterseniz en pahalı saksılara. Emeğiniz kadar güzelleşiyorlar...
