Çiçekcem..
Gunlerden birgun diye baslayip hayatimin olmayan kacinci yilina gitsem bilemedim.Otuziki senelik hayatinda 80 senelik acı biriktirince insan haliyle bir sendeliyor. Acaba hangisi? Konu fark etmez aslinda, her mevzunun sonunda ya cok deger verdigimiz icin savunmasiz kaliyoruz,yada kaybetme korkusu yasadigimiz icinn hakli olsak bile ozur dileyen taraf biz oluyoruz..
Binlerce yara aldik, oyle degil mi.. Bir zamanlar benimde bir yaram vardi, etrafina desenler cizip onu cicek haline getirdim. Insanlar hayranlikla bakti, kimse gercekte ne manaya geldigini bilmiyordu benden baska.. Soranlara, "eski yâra" diyordum. Yara'dan ziyade yâr'e oldugunu dusunuyorlardi.. Sarildikca kanayan yaralara inat, kurutulmus bir cicek yarattim ben kendimde. Izi tozuna karismis bir meftun gibiydik zamaninda.. Har'ımızda Nar'imizda kendi icimizi yakti kavurdu..
Gitmelere kalmalari katık edip, hüzne tebessum etmeyi ogrendigim gunden beri, kabuk tutamayan bir yara gorursem kendimde bir cicek govdesine beziyorum hemen.. Kasidikca anilari, sadece mutlu yanlarini hatirlamama sebep olsun diye..
Yaramdan da hoşum, yârsızlığımdanda.
Çayımın demi, dostlarimin sesi oldugu surece hangi kabuk cicek olmaz ki?
________________
"Nereye varsam,
Varamadığım yerdeyim.."
|