Seni Uzaktan Sevmek

Sen yürüdüğünde, dünya durur sanki,
Adımlarını unutur zaman,
Rüzgâr bile saçlarının kokusuna kapılır,
Yolunu şaşırır da savrulur ardından.

Bir an bakıyorsun... sonra gülümsüyorsun,
Ve o küçücük anda,
Sonsuz bir ömrü yaşıyorum gözlerinde.

Gözlerin...
Yeşilin en imkânsız hali,
Bir orman gibi serin, bir deniz gibi derin...
Bir bakışınla susuyor içimdeki fırtınalar,
Tüm yaralar sanki yok oluyor birden.

Saçların...
Kumral bir akşam gibi süzülüyor omuzlarına,
Zaman, kıvırcık dalgalarına sarılıyor.
Ve yalnızca rüzgâr şanslı,
Çünkü yalnızca o dokunabiliyor sana.

Ben sana bakarken,
Kelimeler sönüyor dudaklarımda,
Susmak geliyor içimden,
Çünkü hiçbir sözcük,
Senin varlığın kadar anlamlı değil.

Bilmediğin bir yerde,
Sana adanmış binlerce dua var,
Adın anılmadan edilen nice dilek...
Ve gözlerinden başka hiçbir şeye inanmayan
Bir kalp var, seninle atan.

Sana hayran olmak,
Bir mucizeye her gün yeniden uyanmak gibi.
Sana umutla bakmak,
Geleceğe yazılmış bir şarkıyı dinlemek gibi.

Ve bil ki,
Senin tek bir bakışın bile,
Karanlığımı aydınlatmaya yeter.
Attığın her adım,
Binlerce yolculuktan daha anlamlı benim için.

Ben seni yalnızca sevmiyorum…
Seninle yaşıyorum bu hayatı.
Her nefeste, her düşte…
Adını anmadan, varlığına sarılarak…

Ve belki hiçbir zaman bilmeyeceksin
Sana nasıl baktığımı,
Seni sensiz nasıl yaşadığımı…
Adını kalbimde nasıl taşıdığımı.

Ama olsun.
Seni uzaktan bilmek de güzel,
Uzaktan sevmek de…