Şehrin en karanlık yerinde büyüyor özlemim,
Geceyi aydınlatır mı yakamozun denize sarılması,
Elimde kırık bir kalem, dilimde sen ve önümde sensiz gecen günlerim,
Çaresiz ağa takılmış bir kuşun çırpınışlarıyım.

Karanlık bir vadi gibiyim sessiz ve derinden,
Yorgun düşmüş bedenim dökülmekte yapraklarım,
Sanki karanlık bir mezar içindeyim,
Yolunu bulamayan uçsuz bucaksız çöl gibiyim.

Çiçek açma mevsimin de kırıldı tüm dallarım,
İlk baharın rüzgarın da döküldü yapraklarım,
Öldürdüler kurduğum tüm hayallerimin içinde,
Kefensiz bir şekilde toprağa verdiler beni.