 Sözün BedeLi
Sözün Bedeli
Her harf bir iz bırakır… Klavye başında kurulan her cümle, sahibine kefil olur. Sanma ki ekranın ardında saklanırsın. Görünmez sanılan her kibirli satır, gün gelir sahibini bulur. Çünkü kelimeler, rüzgâr gibi… Önce savurur, sonra geri döner.
Bazıları yazarken unutur; ağırlığın sadece fizikte ölçülmediğini… Oysa karakter de ağır olur, kelime de. Şayet eline geçen tuşlar, diline geçseydi, belki üç kere düşünürdün. Ama sen yazmayı cesaret, susanı korkak sandın.
Unutma… Herkes sustuğu yerden yakar. Ve bazı suskunluklar, fırtına öncesi sükûnettir.
Artistlik kolay, yürek zor zanaattir. Bir cümleyle ateş yakarsın belki… Ama o ateşte önce sen yanarsın. Zira herkesin bir sınırı, her sınırın bir bekçisi vardır. Klavyede dökülen her harf, insanın kimliğini ifşa eder. Ve o kimlik bir gün karşına dikilir.
O yüzden… Yazmadan önce bir kez değil, bin kez düşün. Zira kelimeyle dans eden, anlamın kuyusunda boğulabilir.
Bazı satırlar okunmaz… Hesabı kesilir. |