Herkese bir pencere lazım; önünde oturup her şeyi unutabileceği. Umudunuzu pencere kenarına koyun ki yeşillensin, çiçeklensin. Sabrın içinde bir vuslat tohumu gizlidir. Nelere sabretmedik ki hayat bize ne çok şey öğretti. En çokta çiceklerden öğrendik hiçbir şeyin kalıcı olmadığını; ne güzellikleri kalıcıdır ne de solgunlukları. Çünkü sonradan yeni tohumlar verirler. Mutluyken de üzgünken de hatırla bunu. Her şey geçip gider, yaşlanır, ölür, yeniden doğar...