 Hüzünlü Yapraklar Sessiz Dalgın Denizler
Hüzünlü Yapraklar Sessiz Dalgın Denizler
Bir sonbahar sessizliği var içimde,
Dallardan süzülen yorgun yaprak gibi.
Ne tam düşmüşüm yere,
Ne tutunmuşum eskiye.
Rüzgar, adımı fısıldıyor uzaklarda,
Kırık bir ezgiyle geçiyor içimden.
Ne vakit gözlerim ufka takılsa,
Sessiz dalgalar dokunuyor kalbime.
Deniz, anlatıyor suskunluğun hikayesini,
Dalgın dalgalarla örtüyor geçmişi.
Kıyıya vuran her anı,
Biraz ben, biraz sen gibi.
Kırılgan bir umutla tutunuyorum zamana,
Bir dal parçası gibi suda salınan.
Kimi zaman batıyor içimde kelimeler,
Kimi zaman yüzüyor bir hayalin ardından.
Ben bazen bir yaprağım,
Son yolculuğuna hazırlanan.
Bazen de denizim,
Derin, sessiz, anlaşılmaz…
|