 Feryatlarimin Sesi
Figanlarım var, duyulmayan,
Sessiz çığlıklar, yitik hayaller.
Kendi içinde kaybolan bir insan,
Yalnızlıkla sarmaş dolaş.
Dünya döner, insanlar gider,
Ben kalırım kendi içimde.
Bir umut ararım, bir ışık,
Ama sokaklar hep bomboş.
Her feryadımda biraz daha eririm,
Sözcükler yetmez, anlatsam da kimse duymaz.
İçimdeki yangını söndürecek yağmur yok,
Sadece yalnızlıkla dolu bir gökyüzü var.
Ve belki de bu feryat,
Sadece kendi kalbimde yankılanmalı.
Çünkü bazen en derin acılar,
Susarak yaşanır, görünmeden, bilinmeden. |