en zor zamanlar
hata yapan insandır. nedendir bilmem böyle insan kendini çok güçlü, çok olgun, süper falan hisseder.
hayatta karşılaştığı büyük ya da küçük ne varsa hep kendi atlatmaya çalışır. kimseden yardım beklemez. bir valiz mi taşınacak? 100 kilo olsa kendi taşır. ailesinde problem mi var? kimseye anlatmaz. maddi sıkıntıya mı düştü? gider taş taşır.
oysa ki bu insan bilmez ki; sorunlar paylaştıkça gerçekten azalmaktadır. yalnız paylaşılacak kişiyi iyi seçmek gerekir.
bazen paylaştığınız insan çözüm bulamaz lakin sizinle üzülmesi, sizinle sinirlenmesi bile yeterlidir. karşınızda sizi anlayan biri olduğunu görmek büyük nimettir. yükünüzü hafifletir. sorunlarınıza bakış açınızı değiştirebilir. sizi bir şekilde rahatlatır.
aslında güçlü olmak büyük bir meziyet değildir. iyi bir şey de değildir. yalnızlık insanı yıpratır, üzer. her şeyle insan kendisi baş edemez. her şeyi kendisi çözemez. her şeyi kendi atlatmaya çalışan insan gün gelir patlar.
evet, tahmin ettiğiniz üzere ben de böyle bir insandım. içim hönkürerek ağlasa çevrem bilmezdi. kimseye anlatmaz, kimseyle konuşmazdım. sonra arkadaş masalarında gözlerim dolarak anlatmaya başladım. kendimi tutamıyordum. en ufak sorunlara hıçkırarak ağladığım günler oldu. çünkü bir yerden sonra doldum, taştım. patladım işte.
şimdi de herkese her şeyimi açmam ama birkaç yakın arkadaşım var, onları darlarım. genellikle çözüm bulamazlar :) yine de birlikte üzülmek/kızmak da yeter. siz de yapın. o gururunuzu, egonuzu bir kenara bırakın. bilirim tek başına bir sorunun üstesinden gelmek büyük hazdır ama bazen başaramazsınız. o sebepten başarısızlıklarınızda sizi yargılamayacak dostlar edinin.
hayat tek başına sorun çözmek için fazla zor.
Alinti
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti.
|