 İçimdeki Derdin Sessizliği
Suskun bir gecede, yıldızsız göğün altında,
Dilim lal olurken, kalbim feryatla doldu.
Bir dua gibi yükseldi içimden o kırık ses,
Sessizce akan gözyaşım, Allah’a yol buldu.
Bir dost eksildi soframızdan habersiz,
Adını andığımda çöker içime bir sis.
Zaman alır, derler ya her yarayı;
Oysa bazı eksikler, ömre mühür gibidir.
Gidenin ardından kalır kırık bir sandal,
Ne yana kürek çeksem, kıyı yok, umut yok.
Sabırla beklerim içimde kopan o fırtına,
Belki bir gün diner, belki bir gün durur sokak.
Ey Rabbim, dayanacak güç ver gönlüme,
Karanlıkta bile Senin nurunla yürüyeyim.
Aldığın cana razıyım, razıyım takdire,
Yeter ki ardında bıraktıklarını koruyayım.
Bir figan daha kopar gecenin ortasında,
Adını sadece ben bilirim, bir de Yaradan.
İçimdeki derdin sessizliğiyle yaşıyorum,
Her gözyaşı bir veda, her nefes bir adanış. |