 Suskun Dostluk
Bir dost vardı, sesi sessizden derin,
Bakışıyla söylerdi söylenmeyeni.
Omzuma düşen her acıyı bilirdi,
Adını anmadan, yüreğimi silerdi.
Geceler susar ya bazen yıldızlara,
Ben susardım ona, o susardı bana.
Kelimeler eksikse, göz yeter derdi,
Bir tebessümle tüm dünya değerdi.
Hayat…
Bir yoldaşla anlam bulur en çok,
Birlikte yürüyünce ağır gelir yokluk.
Değer, cebinde değil yüreğinde saklı,
Bir dostun varlığı, en büyük aklı.
Zaman akar, suskunluklar kalır,
Kimi gider, kimi içimizde çalır.
Ama bir dost, suskunlukta büyür,
Seni terk etmeyen, en sessiz öyküdür. |