 Kırık Zamanlarda
Geceden arta kalan bir sessizlik gibi
Düştüm kendi içime, izsiz ve derin.
Bir rüyanın ucunda seni ararken
Kendimi unuttum, kimdim, nedenim?
Gözlerinde kaybolan eski bir şarkı
Yankılandı ruhumda günlerce sessiz.
Bir tebessümün bile dokunurdu bana,
Şimdi her şey sustu, dünya nedensiz.
Zaman, bir yalan gibi aktı avucumdan
Tutamadım seni, ne çare ki yoktun.
Bir dua gibi kaldın gecelerimde,
Adını andıkça, içimde koktun.
Kırılmış aynalardan baktım kendime,
Gördüğüm ben değil, sensizliğimdi.
Bir hikâyeydik, yarım kalan belki
Ama en gerçek yerimiz bendimdi. |