 Kurumus Yaprak
Kurumuş bir yaprak gibi,
Rüzgâr nereye isterse oraya savrulurum.
Ne bir dalım kaldı tutunacak,
Ne de bir bahar vaadi içimde.
Bir liman var uzakta,
Sessiz, tenha, kendi hâlinde.
Gelmeyen gemileri bekliyor,
Ama sesini çıkarmıyor hiç.
Zaman ağır akıyor buralarda,
Ne acele var ne de umut telaşı.
Bekleyiş dediğin bazen sadece
Geçip giden günleri izlemektir uzaktan.
Ve bazen insan,
Ne yolcudur ne liman…
Sadece kurumuş bir yapraktır,
Bir yerlerde kalmış, unutulmuş zaman. |