 Anlasilmayan Çığlık
Gün ortasında, güneş tepedeydi,
Kalabalık sokaklarda yürüdüm sessizce.
Bir çığlık vardı içimde,
Ama kimse duymadı.
Konuşan çoktu,
Ama kimse dinlemiyordu.
Bir çift göz aradım,
Anlayan, sadece bakan değil.
Gülümsedim;
Sakladım kırıkları dudak kenarında.
"İyiyim" dedim,
Çünkü anlatmak daha çok acıtıyordu.
Kuşlar öterken bile yalnız hissettim,
Gökyüzü mavi, ama içim griydi.
Bir çığlık attım içimde,
Ve dünya dönmeye devam etti, sanki hiçbir şey olmamış gibi. |