 Kendime Hasret Kaldim Ben Kendime
Bir aynaya baktım, tanıyamadım,
Gözlerim dalgın, sözlerim suskun.
Kimi özlediğimi sorsan,
Adımı unuttuğum ben varım orada.
Geçmişin izinde yorgun ayaklarım,
Her adımda biraz daha uzaklaştım.
Ne kalbim eskisi gibi atıyor
Ne de hayallerim sabaha uyanıyor.
Sanki ben, benden gitmişim,
Bir kabuğa sığınmış gibiyim.
İçimde neşe yerine sessizlik çöküyor,
Kendime hasret kalmak da bir acı oluyormuş.
Kırdığım aynalar değil aslında,
Kendimle olan bağımı yitirmişim.
Kendi sesime yabancı,
Kendi kokuma hasret bir ben kalmışım.
Dönmek isterim kendime,
Kendimi sarıp sarmalamak isterim.
Ama yol uzun, yürek yorgun,
Kendime hasret kaldım ben kendime… |