 Topraga Emanet
Gittin…
Sessiz bir rüzgar gibi
Gözlerimizin önünden değil,
Yüreğimizin tam ortasından geçip gittin.
Şimdi adını fısıldıyor rüzgar,
Toprak seninle nefes alıyor.
Bir çiçek açıyor her baharda,
Belki de gülüşünü unutmamak için.
Mezar taşın değil,
Senin için ağlayan kalbimiz ağır artık.
Ama yine de her dua,
Sana giden bir yol olur mu diye susar dudaklar.
Sensizliğe alışılmaz,
Ama seni unutmak da mümkün değil.
Çünkü sen artık bir yıldızsın gökyüzünde,
Ve bir nisan yağmurusun toprakta. |