 Kendi Kendime
Kimseye anlatmadım,
Belki de anlatamadım.
Bazen sessizlik daha çok şey söyler
Bir cümlenin kuramadığı kadar.
Bir sabah uyandım,
Kendime biraz uzak...
Aynada gözlerim vardı,
Ama içim sanki başka bir yerde.
Sokaklar aynıydı,
Kaldırımlar, gökyüzü...
Ama yürüyen ben,
Eskisi gibi değildim.
Yorulmuşum biraz,
Kırılmışım da fark etmeden.
Ama dağılmadım.
Toplamayı öğrendim kendimi sessizce
Bir çay koydum, camı açtım,
İçeri hafif bir rüzgar girdi.
Dedim ki, "Tamam...
Bundan sonrası daha yavaş, daha sade." |