Beni sorarsan böyleyim bugünlerde, biraz karışık , biraz içine sıkışık , fazlasıyla dolaşık..
Kırılmıyorum artık kimselere, zaten gördüğüm de yok kimseyi öyle, kabuğunda yasayan bir kaplumbağa gibiyim sanki, böyle iyi, böyle en iyisi.. .
Ben mesafeyi bi arabaya atlayıp gitme arası bişey sanırdım, şimdi herkese uzak, yüreğime daha yakınım..
Kimseyi aynam yapmıyorum artık, "ben" bilmiyorum kimseyi, herkes kapalı bir kutu gözümde, ne çıkarsa kendine hediye..
Koşmuyorum öyle olur olmaza, cağırana bir adım yürüyorum o da insanlık namına...
Eskiden olsa uluorta açardım kalbimin en kuytularını azıcık gülümseyen bir yüze, kat kat yorganlarım var artık kalbimin üzerinde , geceleri bir tek kendime açıyorum bundan böyle..
Degişiyormuş insan kırıla kırıla, içi döküle döküle öğreniyormuş hayatı..
Bugünlerde böyleyim ben, biraz yorgun, biraz durgun, biraz güvensiz ama daha güçlü.....