 Tozlu Raflarda Babam
Bir zamanlar tozlu raflarda kaybolan anılar,
Bir fotoğraf, bir gülüş, eski yıllar…
Sesin yok, ama her köşede senin izlerin,
Beni terk eden zaman, hep seni geri isterim.
Özlem bir melodi gibi yüreğime dokunur,
Bir zamanlar seninle yankılanan duvarlar…
Babam, adını anmam belki,
Ama her adımda seninle yürürüm, sessizce.
Kitaplar aralıksız bana fısıldar,
Hikayenin başladığı yer hâlâ seni bekler…
Zaman geçer, izlerin silinmez,
Babanın yokluğu her gün biraz daha derinleşir.
Bir gölge gibi yanımda yürürsün,
Hiç görünmesen de, hep içimde varsın.
Belki yıllar sonra bir gün,
Bu sessiz şiirle sana ulaşmak mümkün.. |