 Suskunlugun Adi Ben
Sessizliği ezberledim,
konuşsam da duyamaz kimse.
Kelimesiz bir çığlık gibi
içimde yankılanan ben…
Küsmüşüm hayata belki,
ya da sadece kendime.
Söyleyecek çok şeyim var aslında
ama dudaklarımda mühür: "Ben."
Ne gözyaşı döküyorum,
ne gülüyorum eskisi gibi.
Sanki her duyguyu unuttum,
bir tek susmak kalmış içimde.
Kalabalıkta yalnız bir ruhum,
gülüşlerin ortasında solgun bir yüz.
Herkes konuşurken dünya hakkında,
ben içimdeki savaşı sessizce izliyorum.
Çünkü sustukça korurum kendimi,
sustukça anlatırım her şeyi.
Adımı sorsalar "kim?" diye,
sadece derim:
Suskunluğun adı… Ben. |