 Tozlu Raf
Bir köşede unutulmuş,
Zamanla sararmış sayfalar,
Sessizce anlatır eski günleri,
Tozlu bir rafın anılarında.
Bir mektup, yarım kalan bir şiir,
Gizli bir fotoğraf, belki bir isim,
Hepsi bir zamanlar çok canlıydı,
Şimdi ise susturulmuş bir film.
Parmak uçlarımla sildim tozları,
Her zerresinde geçmişin izleri,
Raf değil bu; bir hafıza kutusu,
İçinde saklı yüzlerce gizli söz.
Kim bilir kim bıraktı buraya,
Kim unutmaya razı geldi?
Raflar konuşmaz ama susmaz da,
Hatıralar usulca geri gelir. |