yoktu hiç bir anlamı bir ala gülün
olmasaydı bir tek sözü bülbülün
şimdi bülbül uzaklarda yaralı üzgün
gül soldu dalında bak haziiiiiin hazin

seni dilemiştim yek yaradandan
severken ayrılmak var ise yardan
yok gayrı umudum bilki yarından
dün gitti yarın gelmedi gün haziiiin hazin

mavi saklarken ben düşlerimi,
usulca girdi kanattı gecelerimi
elinde ihanetin kanlı hançeri
gecem kan içinde düş haziiiiin hazin

heybemde aşktan başka yüküm yok benim
darada hafiftir yüküm pahada zengin
şimdi gönlün eyle dönersen yarın
heybeyi atmışım aşk haziiiiin hazin

dağ taş ve yediveren tanık ol buna
sığdıramam aşkımı ben bak şu semaya
ne kerem akıl erdirdi ne ferhat buna
mecnun anlamadı çöl haziiiiin hazin

lokman hekim geldi anlayamadı
açtığın yarayı dağlayamadı
her vuruşta seni söyler kalbim onmadı
kan damlar yaramdan bil haziiiiin hazin

sabrın çiçeklerini açtığı yerde
seni bekliyorum gittiğin yerde
gelsende gelmesende gülüm her demde
hep sen olacaksın dem haziiiiiin hazin

seni söyler asırlardır cümle aşıklar
kimi sana vurgun kimi sitemkar
vursam sazın teline desem kim anlar
sazım paramparça tel haziiiiin hazin

yüreğimin baharında açan gül iken
hangi uğursuz el kopardı seni benden
canımdan geçerimde geçemem senden
gönül bağım ayaz vurdu gül haziiiiin hazin

diyarlıyım derdime olurmu çare
selam salsam rüzgara yollarmı yare
gözümden yaş akar can pare pare
yürek kor içinde ben haziiiiin hazin