16 Eylül 2020, 20:04
|
#2 |
| |
| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | bir kalem ve bir kağıt. ya da q veya f klavye. beyaz ekran, kirli zihin, bazen muzik bazen de sessizliğin gurultusunde yazar, şiir yazan kişi. her yazılan şiir olmaz ama. duygusal kusmuklarını kim n'apsın? canın sıkıldı diye kuş vurmaya çıkacaksan yanına katacağın şeyler var.
bana göre ise, şiir yazmayı unutmak da kayda değer bir iş. çunku şiir yazmak, isteğe göre unutulabilen bir şey. bildiğin ikinci bir dil gibi. paslanabilecek bir demir gibi. unutmaya çalışılan her şey gibi, akla bir çengel gibi gelip takılan bazı duşunceler gibi şiir parçacıkları sivri uçlu kancasını zihnine takar şiir yazmak isteyen kişinin. uyutmaz, bi uyuttu mu uyandırmaz.
o kişinin unutmamak için yaptığına şiir, unuttuğuna da kahır deriz kısa bir zaman içinde. sonra o parçaçıklar sihir olup uçar, gider. uçup giden her şey gibi hafifletir.
dipnot : aklından geçenleri söylersin deli derler, yazarsın şair...
emegine, güzel kalbine tesekkürler sevgili @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
| |