Yine ışıkları göreceğiz.
Belki de yine aynı kırlarda koşacak, aynı üzümleri dişleyeceğiz.
Ne geçmiş tükenir, ne de yarınlar..
Aynı kapının eşiğinden düşe kalka,
Aynı su bardağından,
Aynı sabahın ayazında kalkacak tüm kuytular.

Kim bilir, belki bir akşam sohbetinin hararetinde,
Sayısız konunun havada uçuştuğu o sofrada..
Bütün dünya heveslerini bir kenara bırakıp,
Aynı safta secde tutan eski insanların ayaklarında..

Yine ışıkları göreceğiz.
Belki de yine aynı taşları dizecek, aynı çizgifilm'e bakacağız.
Ne geçmiş tükenir, ne de yarınlar..
Aynı bağırışlar arasında,
Aynı çiçeği koparırken,
Aynı toprakla karışıp çamurlandığımızda tutacak kahkahalar.

Kim bilir, belki aynı bayıra atıldığımızda,
Güneşin tadını saçlarımızda okşadığımızda.
Yahut yalandan da olsa saklandığımız o karanlıktan,
Çıkagelip aynıp duvara sarıldığımızda..

Yine ışıkları göreceğiz.
Belki de yine aynı kırlarda koşacak, aynı üzümleri dişleyeceğiz.