Alıntı:
Grey Nickli Üyeden Alıntı
 Güzel olan tarafı, artık kabuk bağlıyorsun. Yürüdüğün yolda tenine dokunan kesiklere, taş parçalarına ve nicesine aldırış etmeden ilerleyebiliyorsun. Acıtmıyor.. Zor olan tarafı ise, yalnız olduğunun bilincine vardığın an'da gizli. Çünkü yalnızlık bütün hücrelerini çürüten kanser gibi sinsi ve keskin. Seni kendinden bile alıkoyan, soyutlaştıran bir monarşi. |
Aslında yalnız olduğunun bilincindesin ama bazen insan yinede tutunacak birini arıyor sanırım.Olayda orda kopuyor.Tutunacak kimsenin gerçekten olmadığını hayat sürekli yüzüne vurdukça içindeki yara daha da derinleşiyor kabuk baglamak yerine daha çok kanıyor.