Yalnızlık bir şarkı gibi dolanır odamda,
Her dizede sen varsın, ama adını hiç söylemiyor.
Radyoda çalan eski bir melodi,
Ellerim dokunamıyor, kalbim susturamıyor.

Ayrılık, konuşmayı unuttuğum bir mevsim.
Ne bahar, ne kış…
Arasında sıkışmış bir sonbahar gibiyim.
Sararan yapraklar gibi dökülüyor anılar,
Ama rüzgâr hep aynı masalı anlatıyor.

Sen uzaklarda bir gökyüzü,
Ben burada yağmur bekleyen bir toprak.
Birbirine kavuşamayan iki kader gibi,
Hep aynı eksikliği taşırız içimizde.

Biliyorum, yolların hepsi sensizliğe çıkıyor.
Ama yine de yürümekten vazgeçemiyorum.
Her adımda sana yaklaşıyorum sanıyorum,
Ama aslında daha çok kayboluyorum.

Ve anlıyorum,
Aşk dediğin, bir yarım kalıştan ibaret.
Sen benim en uzun cümlemsin,
Noktasını bir türlü koyamadığım...

EBS
25.01