 Gozun Aydin../Ihsan Turhan
Eyvallah, haklıymışsın, doğruladım ben seni
“Rüya gördün” diyordun uyandım gözün aydın
Karanlık kaybedermiş içine her gireni
Bir veda siyahına boyandım gözün aydın
İtaat ettim artık söylediğin her söze
“Arın benden” diyordun arındım gözün aydın
Mecnunluğu bırakıp aşk-ı inkâr bir yüze
Bilerek isteyerek büründüm gözün aydın
Düşününce çok garip, sana “nefesim” derken
“Büyütme” diyordun ya küçüldü gözün aydın
Ardına bakmayınca bırakıp da giderken
Bu aşk düştü gözümden alçaldı gözün aydın
Gece gündüz ben seni düşünüp yaşatmaktan
“Düşünme” deyişinle vazgeçtim gözün aydın
Ki vazgeçtim dilimi adınla kuşatmaktan
Bir daha anmamaya ant içtim gözün aydın
Gerçeğin ta kendisi yaptığım bu itiraf
“Bekleme” deyişini duydum ben gözün aydın
Mekânım olsa Araf hatta yansa her taraf
Nefret denen şeytana uydum ben gözün aydın
Elimden almadığın o gülün soluşuna
“Ağlama” diyordun ya bak güldüm gözün aydın
İnanmazdım ben amma, uzakta oluşuna
Sevinçten şafak şafak söküldüm gözün aydın
Bu şiirle kapandı şairin sen sayfası
“Yazma beni” diyordun bu sondu gözün aydın
“Sözlerinde” boğuldu aşkın duygu tayfası
Her birine Azrail dokundu gözün aydın
Tüm dillerde salâsı okundu gözün aydın
İHSAN TURHAN
________________
İstisna bir yara gibi kal bende..
Hayra yorulan düşlerim ol, Böl gecemi, destursuz gir mabedime,
şifa niyetine dokun yüzüme..
Gel be, Gel işte! Küfrüm tövbeme
karışsın,
Aklım fikrime..
Öyle bir gel ki bana;
Nefes nefese..
_______________ |