Ayrılık da sevdaya dahil.. demiş Atilla İlhan..

Kaç gündür kafamda dönüp duran cümle.. Sevdanı yaşamışsan dibine kadar, ayrılık gelip çalmışsa kapını, gelen hasret, özlem, pişmanlık, kabullenme ve pes ediş.. Kısaca her duygun evet o sevdanın devamı niteliğinde olacaktır illa ki.. Hele de istemeyerek ayrılmışsan.. Erhan Güleryüz' ün dediği gibi.. Severek ayrılanlar bilirler ayrılığı...

Ayrılığın getireceği; kalbini biri elleriyle tutup yerinden sökmüşçesine acıtan o can yangınını, yerine hiç bir şeyi koyamayacağın o boşluk duygusunu ancak onlar bilirler... Ve arkasından gelen yoğun hissizlik...

Bütün canın çekilmiş, damarlarında kanın dolaşmadığı , sinirlerinin alınmış gibi olduğu o süreç.. Tek yaşama belirtin nefes alıp vermek...Ne zordur bu dönem... Ölmek istersin ama ona bile mecalin kalmamıştır... Ölmek de bir eylem gerektirir çünkü.. Oysa sen , sevdanın dibini yaşarken eylemsizliğin dibine evrilmişsindir...