07 Aralık 2024, 15:27
|
#9 |
| |
| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | Umut bir tohumdur, bunların bağrına düşen ve hiçbir ışık görmeden yeşereceğine inanıyorum. Toprak sıkıdır, bazen taş gibi katıdır ama umut her zaman bir çatlak bulur. Çünkü bilir ki, en küçük aralık bile ona gökyüzünü sunabilir.
Sevgi, bu tohumun üzerinde bir yağmur gibi serin serin süzülür. Damlalar toprakla buluşur, kurumuş çatlaktan içeri sızar ve can verir. Sevgi, isteğine rağmen yeniden başlamanın diğer adıdır. Kimi zaman sessiz bir erime, kimi zaman şiddetli bir fırtına.
Esneklik, bir ağacın rüzgarıyla dansıdır. Umudun kök saldığı yerde esneklik, sevginin ona verdiği güçle eğilir ama kırılmaz. Hayatın rüzgarları bazen sert bir eser; dallar çatırdar, yapraklar savrulur. Ama esneklik sayesinde, köklerin toprağı daha sıkı kavrar. Ve o ağaç, bir sonraki bahara daha güçlü çıkar.
Sevmek ise bir bütünlüktür; umuduyla toprakta mevcut, sevgiyi onun damlacıklarında hissetmek, esneklikle kendinden rüzgâra bırakmaktır. Sevmek, yalnızca bir başkasına değil, çocuklarda, gökyüzüne, yağmura ve en çok kendini.
Birbirine bağlı bu döngü, insanın içinde hiç bitmeyen bir şarkı çalar. Belki bir ağıt gibi başlar, ama sonunda mutlaka bir ninniye dönüşüm; yaşamı saran, sakinleştiren ve yeniden umutlandıran.
|
|
| |