"Biriyle payın, paydaşlığın bittiyse,
gelen, geldiği gibi gittiyse,
eden, edeceğini ettiyse,
ona gönül koyduğundan değil,
umudun kalmadığından yol vermişsindir...

Yüzüne gülüp arkandan fırıldak çevirdiyse,
iyi gününde gölgen olup,
kötü gününde tüydüyse,
eğer ekmeğine sürdüğün yağ tükendiyse,
ona gönül koyduğundan değil,
umudun kalmadığından yol vermişsindir...

Sözünü, sohbetini lakırtısına katık ettiyse,
yaptığın iyilikleri elzem zannettiyse,
senden payelendiklerini tükettiyse,
ona gönül koyduğundan değil,
umudun kalmadığından yol vermişsindir...

Ziynet pisliğe düşünce değeri düşmez.
Susmak da alamettir;
layık olmayanla sürtüşülmez...
Ne varını, ne yoğunu!... Kendini bilen bölüşmez...
Kalan sağlar, selametindir kızım...
Sağlarla gülüşülür; ölülerle gülüşülmez...
Giden bilsin;
ona gönül koyduğundan değil;
umudun kalmadığından yol vermişsindir..."

MERAL DEMİR