HUZURUN SESİ..

-Duydun mu hiç, huzurun sesini ?
Hayır. Nasıl, anlatır mısın ?

Yüreğin daralır, gecenin kederi çöker hüzünlerine..
Yaşlar iner gözlerine..
Göğüsünde daralan, kuşsuz bir kafes..
Yaşadıkça, aldığın daraltıcı bir nefes..
İşte, tam da bu an da, duyarsın bir ses,

Der ki: Yalnız değilsin.
Yaşamında pişman olduğun şeyler de olacak,
Duyduktan sonra bu sesi elbet.

Der ki: Sabret..
Der ki: Bana kulluk et..
Der ki: Zalimler için, elem verici bir azap vardır.

Bu an da aklında, ne bir soru işareti, ne karmaşa.
Aslı şudur ki, hayatı düzgün yaşa.
O ses öyle bir ses ki,
Hakkı duyurur, yalnız; taş kesilen kalpler işitmez, işlerine gelmez.

-O; tek huzurun sesi değil,
O, bir kurtuluş..