Artık içim de hiç göremeyecek olmanın verdiği derin acı
Yüreğim kül anlamıyorsun anlatamıyorum
Sensizliğin çaresizliğin ötesin de sensizliğin pençesindeyim
Son bahara yaklaştıkça dalda titreyen yaprak misali

Kalbi titreyen sensizliğe haps olmuş bir beden bir ben
Bu günlerde geçecek dediğimiz her gün acıya uyanmak
Senin yokluğuna alışmaya çalışmak
En acısı da her şeye herkeze rağmen sahte bir gülümse me ile iyiyim demek diyebilmek..