Ey yüzünü ay ışığı çizmiş çocuk
alnı başlanmamış bir defter
bakışları bembeyaz bir gökyüzü olan
bir gün elin kalem tutunca
yazacaksın yazını toz duman içinde
karanlık kadınları, sevgisizlikten üşüyen anneleri
kanserli bir serçenin yavaş yavaş tükenişini
daha kirletilmiş sözcükler
düzgün olmayan kelimeler
çocukların mahzunluğu balkonlarda
bilirim ölümler hep sana kalır
hep yorgun akan anne kucaklarını
esirgenmiş düşleri
yazacaksın
burada güneşin hep uykulara doğduğunu
başka kardeşlerini de unutma
yuvası yağmalanmış olanları
ellerinden katıksız ekmeği alınmış olanları
Bosna'yı, Filistin'i
sonra kurşun yemişleri
bir gün elin kalem tutunca
yazacaksın değil mi?
Yaz ki;
alınlarında ihanet
secdeleri altına
kıbleleri kadına
dolara endeksli beyler
utanır be çocuk
bir gün elbet utanır.
Ey yüzünü ay ışığı çizmiş çocuk
gönül bağladım sana
sen ki kör, sağır, dilsiz olma
hainlikler karşısında
olanları yazacaksın değil mi
ellerin kalem tutunca....