O kadar çok değersiz hissettirdiler ki bana kendimi birinin beni sevebileceğini hayal bile edemedim.
Sevgi kazanılan bir şeymiş gibi hissettim.
Sevmeleri için daha çok çabaladım, daha çok çalıştım, daha çok fedakarlıklar yaptım.
Ama bunları yaparken kendimden kayıplar verdiğimi fark etmedim.
Zaten çoğu şeyde fark etmiyorum.
O yüzden onu da fark etmedim.
Hatta inanmamıştım bile zaten.
O benim nasıl sevebilir düşüncesiyle yaşadım bir süre.
Sonra tam kendimi kaptırmaya başladım çok geç kalmıştım onun sevgisi için.
Sonra da ben bıraktım her şeyi.
Şimdi kendi köşemde oturmuş geçmişi düşünüyorum ne değişebilir diye.
Değişimekten bahsetmiyor muyuz zaten hep.
Ama hiçbir şey yapmayan bir zavallı insanlar, çok mu üşeniyoruz, yoksa üzerinde bu kadar çok durduğumuz için mi bize imkansız gözüküyor?
Bu aralar çok sorgulama modundayım zaten, yine sorguluyorum.
Brn değiştirmek istesem neyi değiştirirdim veya karşıma geçse eski halim ne yapardım?
Cevap veriyorum.
Hiçbir şey.
Belki de böyle mutluyumdur.
Kendime dert olarak gördüğüm şey basit bir matematik problemidir.
Belki de sadece çözüm yolum yok.
Diyorum ya zaten boş verdim her şeyi.
Bunları da boş veriyorum.
Köşemde oturup kendimi acımak daha kolay.
Sizde salın beni.
Motivasyon kokolu yalan konuşmalarınız sadece midemi bulandırıyor.
Hepimiz iki yüzlü inkarcılarız.
Gerçekleri keşke kabullenebilsenizde kimsenin umurunda olmadığınızı görseniz.
Sırf sevilmek için, değer görmek için, yaranmak ve yalnız kalmamak için oynadığınız senaryolarınızı red ediyorum.
Ben bu kalabalık çağın tek başına ayakta kalanı olmayı seçiyorum.
Siz kendinize iyi bakın.
Ben yolumu bulurum...


02.09
13.51
EBS