Ölünce mi cennete gidilir?
Ben cenneti, o yeşil gözlerde buldum.
Varacağım sandım cennete, onu içimde yaşadım
Ben cennete, hiç bu kadar yakın olmadım...
Gülünce gözlerinin kırılmasını
Hep kuru bir güle benzettim ben.
Dokundum ona, kokladım, hissettim
Dünyanın tek harikası, orada sandım ben...
O gözler bana bakarken mesela
Döktüğüm yaşlar, içimde gökkuşağı oldu
Başımı omzuna koyuncaki huzur,
Benim ömürlük mabedim oldu...
Hiç bitmesin istedim o an
Zaman dursun, orada yaşlanmak istedim
Ben o cennet gözlere taptım, inandım
Mucizeyi bana gösterdi, hayatı o zaman kavradım...
O gözlere çıkan yollar, rengarenk çiçeklerle kaplı
O gözlere açılan pencere, bende hiç kapanmadı
Bir daha görmek için, ömrümü değişirim ben
Annemin elindeki sıcaklık, o ellerde var sandım ben.
Elledim... Kavradım... Dokundum o ellere
Saçımda gezen elleri, sihirli bildim ben...
Gözlerim, nereye baksa onu gördü
Ellerim... Havada duramadı aşağı düştü
Ucundaydık uçurumun, cennete tek adım kaldı
Yaşarken ölmüştüm ben, ardımda anılar kaldı...