İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

Saklandığın bir yer var, kimse görmez, kimse duymaz sanıyorsun. Her şeyi içten içe haykırıyorsun. Ancak herkes seni izliyor, sadece seslerini çıkarmıyorlar. Çünkü seviyorlar saklanmanı, gizlenmeni, ortaya çıkmamanı. Ortaya çıktığın an yine birileri için koştururken buluyorsun kendini, yine sesini çıkarmıyorlar. Çünkü seviyorlar onlara hizmet etmeni. Herkes iyi, mutlu ve sevildiğini düşünüyorsun.

Sonra bir an geliyor, “Ben ne yapıyorum?” dediğin o an. Her değişim, bir farkındalık ile başlar ve bu farkındalığa erişme diye seni uyutanlar ile çevrili bir alan. Bu alan bazen konfor, bazen güvenli alan. Bazen zorunluluk hissettiren, bazen yapılması gerek buymuş gibi gelen, seçim şansının olmadığını düşündüren. İçten içe biliyorsun, daha fazlası var. Hem yolunda, hem potansiyelinde. Şimdi içten içe yaktığın ateşi görüyorlar. Elbette söndürmek için gelecekler, elbette engellemek için sorunlarla boğuşturacaklar, elbette kendi kendini engellemek için üreteceksin bahaneler. Ateşi gören gelmesin diye. Oysa, artık görsünler, bilsinler kim olduğunu, neler yapabileceğini, bir bıraksalar nerelere gidebileceğini görsünler.

Saklandığın için severler, sakladığın içindeki ateşi gördüklerinde ise “seni tanıyamamışım” derler. Bırak, desinler..

________________