| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | oysa bu tatlı teyzenin ve huysuz diye tabir etsekde aslında dünya tatlısı bir amca idi :)
Ece ona sorgusuz sualsız kucak açan teyzece sarıldı öyle bir sarıldiki sanki kırk yıldır tanıyormuşcasına..Belkide bir anne şefkati görmediği için..Annesini doğarken kaybeden Ece babası ile birlikte yaşıyordu etrafdaki eş dost akraba komşuların ısrarıyla evlenen babası dışardan bir melek gibi görünsede Ece ye yaptığı zulümler belliydi.Zulmün bir akşamıydı Ece çoktan hazırlayıp dolabına sakladığı çantasına gidip geliyordu acaba acaba ..
Diye diye ansızın içinden hadi git ! dedi birisi.Gecenin sessizliğinin eşliğinde Ece artık gitmeye hazırdı aldı çantası usulca camı açtı evi giriş katta olduğu için çıkmakta zorlanmadı ama o an arkasına dönüp odasına baktı ....Dergilerden kestiği fotoğraflar duvarda çalışma masasında karaladığı yazılar her zamanki gibi dağınık yatağı..İç geçirdi adeta yüreğim kal derken ben nasıl gidicem dedi zira yaşadıkları daha ağır gelmiştiki ani bir hamle ile cam dan dışarı çıktı..
Atife teyzeye öyle bir sarıldıki ece sanki çölde serap görmüşcesine..Mutluluğu gözlerinde gören teyze ve ece hüngür hüngür ağlamaya başladı onlar ağladıkça bizim huysuz ihtiyar ama " ah siz kadınlar" diye söylenmeye başladı..Aslına bu bir hasret buluşmasıydı bir yanda annesine özlem duyan Ece bir yanda Rabbim bana bir evlat bahşetti diyen Atife teyze...Ondandır sıkı sarılmaları.Atife teyze ve Hasan amca el birliği ile Eceye güzel bir yatak hazırladılar.Güzelce bir uyku geçiren ece güneşin yüzüne yansımasıyla uyandı başucunda ona " günaydın kızım" diye birini görünce kalbin ağzındaydı sanki " rabbim nerdeyim" diye sordu kendisine yıllardır özlemini duyduğu ailesine hoşgelmişti Ece..
________________ Mükemmel bir hayat istediğimiz yok.
Dürüst insanlar, samimi selamlar, içten gülümsemeler olsun yeter.
Dedikleri gibi;
“Herkes kalbinin ekmeğini yer”
|