nuhun gemisinde biz kaybettik eşimizi
karun hazineleri alamaz düşümüzü
bir şifa diler dilde dövülen demir sesi
çarmıha gerilmiş gül
katlettik neşemizi...

bir bir sular altına gömdük gülüşümüzü
küller kapatamadı utanan yüzümüzü
an oldu ansız kaldık sonsuzluk sinasında
garip kör bir uğultu süpürdü cürmümüzü
söz oldu sır hükümdar yalnızlık binasında
yıkıldı enkazından
izle ölüşümüzü...

can-i