İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

Biri ile tanıştığımda , aynı frekansı tutturup sohbet koyulaşmaya başladığında fark ettim ki durmadan anlatıyorum.. İçimde biriktirdiğim ne var ne yoksa karşımdakine aktarmaya başlıyorum...

Eskiden modemin ilk kullanılmaya başladığı henüz internete tam olarak geçmediğimiz dönemlerde 15 gün boyunca kestiğimiz poliçeleri genel müdürlüğe aktarmak için bize bir modem vermişlerdi. O gün gelince arar bağlantıyı kurar ve bizim kestiğimiz poliçeleri o modem aracılığı ile alırlardı. Modemde yapılan poliçeler aktarılırken saniye saniye izlerdin giden bilgi akışını...

İşte kendi durumumu sanırım en güzel bununla açıklayabiliyorum.. Karşımdaki insana benimle ilgili ne varsa saniye saniye aktarıyorum..

Sosyal medyada dolanırken bir yazı çıktı karşıma.. ''Kendi hakkında hemen her şeyi anlatıyorsa ve kendinden aşırı veriyorsa bir insan '' diye başlayan bir yazı..

Kendimi buldum orda bir an.. Meğer benim böyle olmamamın nedeni; Çocukluğumda ilgi görmeyişimin ve sevilmeyişimin sonucuymuş.. Görmediğim o ilgiyi ve sevgiyi konuşarak, her şeyimi anlatarak ve kendimden vererek başkalarından almaya çalışıyormuşum...

Yazarken bile insan kendini garip hissediyor ama şu çocukluğumuz bitmeyen yaramız olarak her şeyde karşımıza çıkıyor...

________________