Şimdi bırakıp gitsem bu cihanı,
Bir hiç olsam her biriniz için.
Hatırlamasam, hatırlanmazsam,
Bir resmimi bile bırakmasam geride..
Hanginiz bir damla gözyaşı döker ki?
Farkındayım, umurunda bile olmayacak kimsenin,
Belki yokluğumu bile farketmeyeceksiniz..
Ölene dek yüzümü de görmeyeceksiniz.
Unutamayan bir ben kalacağım...
Hiç kopmadım ki geçmişimden, hatırlarda kalmaz mı?
Anımsasam eskilerimizi, yakın günlerimizi
Mazi kokan duygularım, sarıyorken bedenimi,
Ardı gelmeyecek sükûnet bedeninizi sarmaz mı?
İnsan; özüyle, vicdanıyla insan olur.
Süslemiyorum ya yalanları, hor görünüz, acıtmıyor
Bir acı gerçek söylüyorum, biriniz bile kabullenmiyor
İnsan süslü cümlelerle değil, kalbin güzelliğiyle DOST olur..
Yük edemediğim doğrularımın cezasını çekiyorum..
Hak mı? Aynalar da iyi göstersin hepinizi, kâr mı?
Sence iliklerimi ürperten kış mı? Baran mı?
Yine de eziyet edip suçu kendimde arıyorum..
Yalnızlığın kıyısnda kaldığım günler, düşünme fırsatım oldu,
İnsanların zoru gerçeklere mi, bana mı?
Bir de aramızdaki farklara bakıyorum,
Suçum pembe gözlüklerle bakmamak mı?
...