insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor sevilmekten korkuyor kendisini sevilmeye layık görmediği için düşünmekten korkuyor sorumluluk getireceği için konuşmaktan korkuyor eleştirilmekten korktuğu için duygularını ifade etmekten korkuyor reddedilmekten korktuğu için yaşlanmaktan korkuyor gençliğinin kıymetini bilmediği için unutulmaktan korkuyor dünyaya iyi birşey vermediği için ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için
kirpiklerime yeni yalanlar dizdi hepsine inanarak ben yıkıp geçtim bir anda tüm duvarlarımı kainatın anaçlığına özenip bir yerde kollarımı ardına kadar açtım bağrıma akacak sevgiseli'ni var gücümle kucaklayabilmek üzere eteklerindeki bütün taşları bir çırpıda dökmek istercesine süratlenen akışkanlığını hayretlere düşerek izledim sonra bir es derin bir es ve esnek bir kayıp doğdu avuçlarımın ortasına ağır kanamalı yaralarının üzerlerine tuz basarken ben uzak ülkelerin kumdan kalelerini fehte kalkıştı bir uykusu kabusa mı dönüştü bilinmez
derken bir gencecik nilüferin koynunda yitirdiği masumiyetinin peşinde düşen bir tilki eteklerimde dolanır oldu manidar müdavim nefes vuruşlarımla ötelerken kurnazı lambadaki alev bir kez daha titredi üşümekten üşüyen ellerimmiş meğer bir önceki paragrafta kanlar içerisinde unuttuğum kan kaybının ölümcül olabileceğini anımsatma lüzumu duymuşlar ruhlarını teslim etmeden hemen önce sarılıp sarmalanınca ısınıp da can bulurlar ümidiyle ellerimi uzattım yeniden eteğinde taşkalmayan sessize sesi çıkmıyordu ya konuşmuyor değildi sustuk biteviye suskunluğumuz büyüdükçe ellerimdeki can ellerime can kendime açılan kendimden açılan o yeni kapıdan pür neşs pür muhabbet ve dahi bir kızıl gonca parlaklığında kan yeniden dolaşmaya başladı kara pürçekli gölgelerime inat
şimdilerde ses ve sus karmakarışık ama kardeşçe yağıyor sokaklarımda sağanak. fakat aynı sokaklarda kol geziyor bir haydut yer yer katil açık bulduğu pencelerden girip yağmalıyor odalarımı çalıp çırpıyor bozup kırıyor gece bakışları hırıltılar içinde sesi ve ölümcül nefesi ise gövdemi kalbimden ikiye bölüyor şaşkınlık şakaklarımdan akan bir yeni dert
bunlar olup biterken isimsiz haydutun tanımsız şahidi şüphe yardım ve yataklık ettiği yüzyıllık yoldaşını bu azılı haydutu hemcinsine bir başka şüpheye ele veriyor bir anda ardında bıraktığı
imzasız bir notla haydutun adı*evham katilin adı*korku..
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]