| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | Sevgi, bütün zıtlıkları birleştiren ve ilahileştiren yegane duygudur. İnsanların bir arada olmasının temel nedeni sevgidir. Sevgi dışında diğer duygular ve eylemler ancak belli bir süre insanları bir arada tutmaya yeter. Eğer bir kişi ile aranızda bir sevgi bağınız varsa, kişiliğiniz istediği kadar farklı olsun, bir arada durabilir ve karşılıklı saygı ile yaşamaya devam edebilirsiniz. Etrafınıza bir bakın; kalıcı olarak sizin hayatınızda olan kişilerle aranızdaki en güçlü ve yegane bağın sevgi olduğunu fark edeceksiniz. Ve sevgi dışında diğer duygular ile bir arada olduğunuz insanların hepsinin hayatınızdan belli bir süre sonra çıktıklarını fark edeceksiniz. Çünkü hiçbir bağ sevgi kadar güçlü değildir. Sevgi bu yüzden insanî bilinçte zıt gibi gözüken dualite kavramlarını, ilahileştirerek zıtlıktan birlikteliğin mükemmelliğine dönüştürür. Zıtlıklar arasındaki “mücadeleyi”; “uyuma” ve “tamamlama” durumuna çevirir. İşte sevgi bu yüzden evreni bir arada tutan temel yasadır, zira evrende var olan tüm zıtlıklar birbirini tamamlar ve mükemmel dengeyi yaratırlar, mücadeleyi değil. Çünkü evrene ilahi sevgi hükmeder. Aynı şekilde insanlar arasında da var olan sevgi, zıtlıkları mükemmel dengeye dönüştürür ve sevgi, birliği tezahür ettirir. Sevgi dışındaki diğer tüm bağlar eninde sonunda kopmaya mecburdur, işte bu yüzden hayatımızda var olan insanla aramızda yoğun bir sevgi bağı vardır. Ancak ve ancak saf sevginin yardımı ile biz üç boyutun ötesine geçebilir ve zamansızlık, mekânsızlık kavramına erişebiliriz. İşte bu da bize sevginin sırrının ne kadar derin ve özel olduğunu göstermektedir. Sevginin yüksek enerjili bir duygu oluşu, düşük enerjileri arındırır. İşte bundan dolayı aynı zamanda sevgi, mutlak şifayı da yanında getirir. Bir başkasına karşı yoğun sevgi beslemek aynı zamanda o kişinin şifalanmasını sağlar. Aynı şekilde bir başkasına şifa vermenin temel sırrı da, o kişiye derin bir sevgi hissiyatını yaratmaktır. Bu yüzden aşkı değil, sevgiyi aramak gerekir; koşulsuz, beklentisiz ve çıkarsız olanı... |