aSi ve Mavi Sanada seLam olsun..
Yalın ayak yürüdüğüm saklı bahçemde bir gün sabahına yine merhaba demekteydim..Penceremden boylu boyunca uzanan asi Karadeniz'in hırçın dalgalarına günaydın dercesine derinden ciğerlerime çektiğim yosun kokusundaki gün bana ne sunar bilinmez ama anacımın demlediği buram buram mis kokan çayından bir bardak içmek için yatağımdan kalkmam gerektiğini bilmekteyim..
Aslında durgun görünen ve fırtına öncesi bir sessizliğe bürünmüş olan Karadeniz'i izleyip, masum boş sayfalar arasında kalemimin yumuşak dokunuşlarıyla raks etmek geliyor içimden..Ah benim sabahı karşılayan Bukre zamanım bu sabah seni yine izleyemedim..
Özlemişsindir seni izleyen gözlerimi, özlemişsindir yeni bir güne merhaba dercesine sana dilimden dökülen mısraların sihrini..Bukre zamanı diliminde yeni bir günü karşılarken ruhumun huzura erdiğini hissediyorum..Bu öyle bir duyguki anlatması zor anlaması güç..Penceremin önünde sahilde dolaşan insanlara '' sizlerde uzak diyarlardan gelen dağ çiçeklerinin kokusunu hissediyormusunuz..?'' demek geldide malesef diyemedim..
Gökyüzündeki martılara ' benim içinde bir defacık olsun özgür uçun ' demek için neler vermezdim..Gurbet kuşları varmış..Kimbilir benim gurbet kuşum nerelerde belkide özgürce uçmakta..Tek inandığım özgürce ve hür bir şekilde gökyüzünün maviliğinde süzülmekte sanırım..Birgün gurbet kuşum gelirmi ki .. ? Belkide Asi Karadeniz'in hırçın rüzgarları arasından süzülerek pencereme konacaktır..
Derin düşüncelerimin geceyle buluştuğu o uç noktasındaki veryansın eden yüreğimin bu yaşta fırtınalara bedenimi teslim edişim yormuyor beni.Bedenimi yoran insanların maskeler ardına sakladığı katrana bulanmış ruhları ve bu alemindeki sergiledikleri figüranlar topluluğu..Aslında kolay gibi görünen ama zor olan hayatımda neden ben diyişimin veryansını bu sanırım..
Çayımı yudumlarken içimi ısıtan ardıç kuşlarının göçleri gibi bir göç zamanı yaşayacağımdan eminim..Bu yaşam kıyısında da Mutluluğun banada uğrayacağına ve o mutluluk kavramındaki sevgi denilen ağır yükün bedeli ne olursa olsun vermeye kendimi hazır hissettiğime bilmekteyim..Yanlız kalabalıkların çoğulluğu ardına saklanan tekil bir insanın bedenindeki nefes alışıydı bu hazin dolu yaşamım..
Küçük bir evimiz olmasına rağmen odamın penceresinden koca karadenizin Asi ve maviyle buluştuğunu görmek, içimdeki fırtınanın gölgesinde savrulan bir geminin demir atmaya hazırlanan bir limanının olmayışı bu hüzün dolu hayatımın tek eksiği sanırım..Bazen aynaya bakıp kendimle konuşuyor olmam yada kendime ait karaladığım sonu belirsiz mısralarımdan dökülen kifayetsiz sözlerin bile mana taşımadığı ve bu yaşadığım kainatta boşa kürek salladığımı bilmekteyim..Olsun yinede umud ederek yaşamak ve bu yaşamda mücadelemi en asil bir şekilde vermekten onur duymaktayım..
Bazen düşünüyorum da, küçük bir masal perisi edasıyla tabiyat anadan bana kelebekler diyarından,kurumuş sol yanıma çöreklenecek sevgi mısralarının beynimde rask edişini fısıltılar arasından sonsuz derecede sunulacağını biliyorum..Kendi kendime bazen soruyorum ..Nerden varıyorum bu kanıya..? Çelişkili bir hayatımın olduğu aşikar fakat bu çelişkiler arasından avucuma konacağına inandığım sevgiye dair ne varsa nefes aldığım süresince onun için savaşıp ruhumda olan eksik yanını tamamlayacağm..
Devamı GeLecktir.. İnş..)
HatıRam oLsuN..
________________
Forumdan AyrıLdığımı biLin isterim..Hadi YoLunuz açık oLsun AhaLi..
SaygıyLa kaLınız.. ~IkRa..
|