düşünüyorum da
hayatımın her anında bir şeyleri düşündüm.
bazen sokakta koşan,mutlu olan birden düşen çocuğa sarılmayı.
bazen kapısını çaldığım birinin kapısını açmadan yüzüne tebessüm etmeyi ve susmayı.
bazen yol da gördüğüm bir taş parçasına bakarak kalbime seslenerek '' sen de böyle olma,sakın '' dediğimi.
bazen tanımadığım,hiç görmediğim bir yer de birinin olduğunu.onun saçlarına dokunurken,yüzüne bakarken ellerine ellerime uzatsam kalbim '' sevgi '' ile taşar mı düşüncesinden.
bazen bana delicesine havlayan bir köpeğin,beni ısırmasına rağmen başını okşamayı istemekten,isteyerek bunu yapmaktan.
bazen gelip geçen insanları yad etmekten,gözlerime dolan her damla içinde,zerrelerin arasında '' keşke'' lere boğulmadan yaşamak istemekten.
bazen '' ana gibi yar '' olmaz sözünü düşünmekten.anayı babayı yeterince sarılıp koruyamamaktan kendimi alamamaktan.
bazen bir ney sesi içinde,damarlarımda ki her şeyin gök yüzüne dokunduğunu hissetmekten.
kendimi alamadığım zamanlar oldu.
onlarca şey başladı,gelişti,tıkandı yavaşladı ve sonlandı.
kazanılanlar oldu.
kaybedilenler oldu.
zaman gibi,insan gibi,gönül gibi...
nicesi geldi,nicesi geçti gitti.
kaybettiklerime bakınca '' bana ait olsalar ben de kalırlardı dedim '' umuduma sarıldım her gece.
kazandıklarıma bakınca '' ey insan '' dedim,sen kimsin ? necisin ? neyin nesisin ? derken yunusun sözü aklıma geldi :
'' mal da yalan mülkte yalan,var biraz da sen oyalan. ''
oyalanmamak için,vakit kaybedip kendimi bi çare hale getirmemek için çok çaba harcadım.
bazen tıkandım.
bazen yoruldum.
bazen sitem ettim.
bazen darıldım.
küsmezdim küstüm.
ağlamazdım ağladım.
kaybettim.
kayboldum.
beni inşa ederken,beni bana verirken unutacak gibi oldum '' her şeyin gönülden '' olması gerektiğini.
gönlüme baktım ve sordum :
kızgın mısın ? üzgün müsün ?
derdin nedir ?
bir ses geldi iç ses olmalıydı,gönlün kapısının arkasında ki ses olmalıydı sanırım.cevap verdi :
'' kaybettiklerin,sahip olamadıkların senin değil.kazandıkların,sahip oldukların senin değil.her şey bir emanet ve sabır. '
sustum.
bu susuş,kendimi bulma,kendime dönme için bir gayret olacak.
bu yüzden her şey benden giderken,bu sefer ben gidiyorum.
yazmaya,konuşmaya - bir şeyleri düşünmeye paydos.
kendime,kendi özüme,yapabileceklerime - dolu dolu olabilmeye gayret edeceğim.
mevlana'nın sözü ile noktayı koymak istiyorum :
ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. huzur bulacağın kıyılarım senindir. umutların solar kurur da su bulamazsan beraber sulayalım, gözyaşlarım senindir. kanadın kırılır da maviye uçamazsan, ne güne duruyor al, kanatlarım senindir. çaresiz çilelere bir umut bulamazsan, kendime ettiğim dualarım senindir
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]